Zondag 19 juni: Ik voeg mijn tuin toe als tuinreservaat!

Wietske stuurt me de link van VARA's Vroege Vogels om mijn tuin toe te voegen als tuinreservaat. Je moet aan minstens 7 van onderstaande kenmerken voldoen:

1.Een natuurlijke vijver met een geleidelijke oever.
2.Struiken en bomen met vruchten, bessen en noten.
3.Zo min mogelijk bestrating.
4.Klimplanten en struiken met doornen naast of tegen een gevel.
5.Natuurlijke beschutting waar egels onderdoor kunnen.
6.Een soortenrijke beplanting met structuur.
7.Inheemse planten voor rupsen, vlinders en bijen.
8.Composthoop.
9.Rommelhoekjes en takkenhopen.
10.Nestkastjes voor vogels, zoogdieren en insecten.


Voldoe ik daaraan? Ruimschoots, behalve die nestkastjes. Maar er zijn zoveel mogelijkheden op mijn terrein om nesten te bouwen, minstens 100 meter houtwal en struweel, dat dit onnatuurlijke gebeuren van nestkastjes bij mij niet nodig is.
Bovendien vernielen ze te veel, vooral de grote vogels zoals Ekkies, Zwarte raven en Kraaien en de Houtduiven die al meer dan 30 jaar terugkomen als de lente begint om mijn bomen kapot te neuken.
De kleinere vogels hebben overal om mij heen hun nestjes en als de aangeplante bomen achterin groot genoeg zijn wordt het daar een waar liefdesparadijs voor die kleintjes, daar ben ik zeker van.

Ik voldoe dus ruimschoots aan de criteria, geef mij op via het formulier op de site van Vroege Vogels en ook om mijn reservaat open te stellen voor bezoekers want spannend en romantisch is het bij mij. En vooral:
niet aangeharkt!


Doorkijkje

Doorkijkje

Mijn grassen

Tafelblad in mijn moeras

Robbertskruid

Muskuskaasjeskruid

Bosandoorn


Mijn kweektuintje

En zo kunnen we eindeloos doorgaan, er valt veel te beleven in mijn tuin. Na de bezichtiging kan er koffie oid gedronken worden in het tuinhuis, wat wil je nog meer?

16 maart: Geluk bij een ongeluk

Vanmorgen, 17 maart, vind ik dit adres van Ton in mijn tas, zijn laatste adres, ik heb er maar een kruis bij getekend:
Geluk bij een ongeluk slaat op de prachtige lezing gisteravond in Buitenplaats Reidehoeve over het ontstaan van de polder Breebaart.

De lezing wordt gehouden door de heer ing. J K Berends, oud medewerker Provinciale Waterstaat Groningen, en gaat over de aanleg van een nieuwe waterweg dwars door de Dollard heen!
Ik ben verbaasd, ik dacht dat het over de polder Breebaart zou gaan maar het gaat over een kanaal waaraan men begin jaren '70 gewerkt heeft en dat er nooit gekomen is. Naarmate de lezing vordert begrijp ik dat Breebaart een nevenproduct van die waterweg is, een fantastisch verhaal!
Er moet een vaarwater komen van Nieuwe Statenzijl naar de punt van Reide, onderlangs in de Dollard, met een buitendijk aan de zeekant, een nieuwe inpoldering tegen de Kerkhoven -, Coenraad - en Reiderwolder Polder aan. Het kanaal wordt verbonden met de Westerwoldse A en zal de Eems instromen via een nieuw te bouwen spui/schutsluis dwars door de Punt van Reide, vlak bij waar nu Buitenplaats Reidehoeve staat.
Hiermee wordt de afwatering verbeterd van een groot gebied in Oost-Groningen en Drente. Het plan (1A) behelst de inpoldering van ongeveer 1000 ha met dijken op Delta hoogte en een afwateringskanaal door de nieuwe polder met een lozingspunt op de Punt van Reide (= diep water).
Ing. J. K. Berends heeft aan dit waterstaatkundige project gewerkt.
Men begon met de sluis door de punt van Reide en de aanleg van een dijk richting Kerhovenpolder. Een boeiend verhaal o.a. over de techniek hoe een zandlaag aan te brengen dwars door een metersdiepe sliklaag om vaste ondergrond voor de nieuwe dijk te krijgen.

Organisaties op gebied van natuur, milieu en landschapsbeheer kwamen in actie en een aantal personen verenigden zich in de "Werkgroep Dollard". Alle door de werkgroep verzamelde informatie is gebundeld in hun boek Dollard, portret van een landschap, verschenen in 1974 dat ik kocht via internet bij een antiquariaat:

De bedoeling van de uitgave is te voorkomen dat deze waterstaatkundige werken worden uitgevoerd ten koste van een 'ernstige aantasting van het leefmilieu'.
Op de binnenkant van de omslag staat te lezen:
* Onvervangbare natuurgebieden zullen worden beschermd.
* Het kabinet zal niet aarzelen diverse voorgenomen en in uitvoering zijnde werken opnieuw in overweging te nemen.
Regeringsverklaring kabinet Den Uyl, 28 mei 1973

Verschillende kaarten, waaronder plan 1A zoals hierboven beschreven, zijn in dit boek terug te vinden:


In het artikel van Prof. Dr. D Bakker, Betekenis van de Dollard voor plant, dier en mens, wordt dit estuarium vergeleken met de kweekvijver van Charles Darwin: een enorm genenreservoir gecombineerd met een zeer grote voedselrijkdom. Hij beschrijft de uniekheid van dit estuarium en geeft als voorbeeld de Zeeasterpopulatie die nergens ter wereld op zo'n grote schaal voorkomt.

Uiteindelijk heeft waterstaatkundige werken haar plannen moeten opgeven.
Op de site van het digitale boerderijenboek staat te lezen:
In het voorjaar van 1983 komt de minister van Verkeer en Waterstaat mevr. Smit-Kroes bij een bezoek met de definitieve oplossing. Er wordt een convenant gesloten betreffende de financiering van de uit te voeren werken:
- het Waterschap Fiemel brengt de zeedijken op Deltahoogte.
- het Waterschap Reiderzijlvest krijgt vergrote zeesluizen bij Nieuwe Statenzijl en een goede buitengeul.

De reeds aangelegde sluis door de Punt van Reide is weer afgebroken en het reeds gebouwde stuk dijk wordt gebruikt om natuurgebied Breebaart in te polderen. Geluk bij een ongeluk?


De aanwezigen bij de lezing zijn voorstanders van inpoldering: het was een verkeerd besluit. Een besluit met behulp van stedelingen die geen verstand hebben van de strijd van de Oldambster boeren tegen het water, vooral de stedelingen uit het westen van het land die er (op afstand!) sentimentele milieugevoelens op na houden als 'behoud van ongerepte natuur'.
Ik maak kennis met de heer Tjark Tijdens, zoon van Boelo. Het boerengeslacht Tijdens speelt een hoofdrol in het prachtige boek De graanrepubliek van Frank Westerman. In dit boek wordt de strijd tussen waterstaatkundige werken en milieubeweging uitvoerig beschreven, vooral vanuit het standpunt van de Oldambster boeren.
Op het projectiescherm vertoont de heer Berends een foto van Frank Westerman en kondigt de uitgave aan van een boek waarin ongetwijfeld een heel andere visie verkondigd wordt dan die van de milieubeweging: eind dit jaar bij uitgeverij Profiel in Stedum.

Literatuur:
Werkgroep Dollard: Dollard - Portret van een landschap (1974)
Frank Westerman: De graanrepubliek (1999/2011)
Aafke Steenhuis: Stemmen van Groninger dijken (2006)
Najaar 2011 uit te komen boek bij uitgeverij profiel in Stedum

Dinsdag 1 maart: Vandaag geen tuindag

Geen tuindag vandaag, Tom afgebeld. De leegte i.v.m. het overlijden van Ton èn de vele dingen die deze week moeten gebeuren is te veel om ook nog een dag hard werken in de tuin aan toe te voegen. Tom begrijpt het.

Op weg naar de bakker kom ik langs een werkplaats waar ik door de geopende deur een vuur zie branden. Wat gebeurt daar?
Daar blijkt een echte hoefsmid te wonen die in zijn werkplaats aan het smeden is. Zijn naam is Eyse Mollema en voor een praatje moet ik even wachten want het ijzer is tot smeltens toe heet en klaar om in vorm gebogen te worden.
Eyse vertelt wat over zijn werk, hij blijkt de hoefsmid te zijn die Bicho, het witte paard van Wiets die zijn laatste jaren in mijn weiland doorgebracht, altijd beslagen heeft.
Ik spreek af dat Eyse een keer langs om naar mijn kapotte buitenroosters te kijken. Dat is inmiddels gebeurd, een mooi filmpje van RTV-Noord waarin je Eyse aan het werk ziet, vond ik op internet:

Zondag 27 februari: Na de crematie

Vrijdag 25-02-2011 hebben we met z'n allen afscheid van Tonny genomen. Het was een indrukwekkende plechtigheid met veel goede vrienden, ook vrienden die we niet uitgenodigd hadden zoals Walter en Just, zijn beste maten bij de Bakkers. Heel fijn die mensen ook te zien.
We hebben Tonny opgebaard in zijn eigen gemaakte lijkkist waar hij meisjes in fotografeerde o.a. zijn nicht Roos, en Erna heeft een prachtige videopresentatie gemaakt. Ik heb een rouwpraatje gehouden over zijn leven de laatste 20 jaar, zoals ik daar tegen aankijk, daarna zijn we met iedereen naar de Backermarke gegaan om van de korenwijn te genieten en muziek van Van Morrison.
Daar hebben enkele vrienden verhalen en/of gedichten voorgedragen. Heel mooi.

Vandaag heb ik mijn verdriet kunnen vergeten bij de kwelderzwerftocht van 2,5 uur bij Nieuwe Statenzijl. Een zeer zware tocht, vooral omdat ik op laarzen moest lopen vanwege het slik. Inderdaad, je kwam van onder tot boven vol te zitten met klei.
Het regende 2,5 uur onafgebroken en het was ijskoud.
Heel lief, een medecursist van Landschapsgidsen was er ook bij: Willem van Karsen. Hij stuurde 's avonds de volgende plaatjes op:











Mooi? Eerder heftig, wel indrukwekkend maar omdat ik voortdurend bezig ben met uithouden en kijken waar ik loop heb ik niet veel van de tocht gemerkt behalve dat die zwaar was. Wel een plek gezien waar de Zulte overdadig zal gaan groeien en bloeien, vlak bij een cirkelvormig rietveld en die plek moet ik in de gaten gaan houden. Nu nog een goede Zeekraalplek. Schorrekruid was ook overdadig aannwezig, terugkomen op deze plek en aan de excursie toevoegen.
Schorrekruid:


Bovendien te horen gekregen dat ik contact op moet nemen met de Reidehoeve voor vergunningen en andere belangrijke informatie.

Terug naar vrijdag naar Ton's flat aan de Backermarke. Dit verhaal werd door Henk Dorrestijn verteld:

In de eetclub de Lekkerbekken, was Ton Ribbels altijd zichzelf, een personage. Als hij niet aanwezig was, wat zelden voorkwam, was er een lege plek.
We misten dan zijn humor en zijn commentaren.
Ik denk nog vaak met plezier aan hem en ook zijn kunstuitingen terug. Via zijn kunst heb ik met hem destijds kennis gemaakt.

Kort geleden belde ik Ton nog, naar ik dacht op zijn nieuwe adres. Hij zei tegen mij: “Dag liefie”. Kennelijk verwachtte hij iemand anders aan de telefoon. Maar hij lag in het ziekenhuis met de hoop weer naar huis te kunnen. Zijn levenslust was nog steeds aanwezig.

In mijn herinnering zal Ton blijven, als een heel aardige man. Een aangenaam mens.
Hij laat veel goeds na.

Wat blijft is de bagage van zijn personage.


En dit heeft Liesbeth voorgedragen:

Voor TON


Ton is het roze treintje
Dat rijdt op een te groot spoor
Dienstregeling volgens computertijd

Ton is de nevelvrouwen
Onder hun blauwe net
Aangespoeld als diepzee

Ton is de naakte dame
Met grote hoed, paars pluche
In een katoenen zon

Ton is altijd kerst en lichtjes
Kleine mensen die bewegen
Een toren en een spoor

Ton is kijkkastdeuren
Een meisje rood en groot
Met echte molenwieken

Ton is engelbewaarder
Schepper van eigen gelijk

Ton is beschermer van vrouwen
Met uniek universum, eigen veren

Hij ziet Eva’s schoonheid en talenten
Hij had willen blijven om het kleine

Hij ziet wat net zichtbaar is
Hij hield zijn wereld in zijn hand


Liesbeth Cavé
Februari 2011


En dit gedicht, ook van Liesbeth:
Voor Ton



Ik zou willen dat hij een diepe boom kon zijn
dat zijn wortels zouden reizen zich vertakken
tot een schaduwboom ondergronds

Ik zou willen dat hij een dode boom was
omdat ook als de bladeren één voor één
de stam verlaten hebben, als de kern is weggerot
als vogels weggevlogen zijn en vleermuizen
piepen in het oude hart om de handen
van de wind die takken breken
er altijd nog leven is

Ik zou willen dat hij twee bomen was
uit een verdwenen boom en dat hij
als jonge takken eigenwijs boven
de grond, een enkel jong blad opsteekt
Dat ze dan onder de grond elkaar vasthouden
nog even ginnegappen over de gevonden plek
en dan samen tegen de wind hangen dat voorjaar

Ik zou willen dat hij als een bos was
dat hij alle herinneringen zou vangen
als bladeren de wind

Ik zou willen dat hij nog was




Liesbeth Cavé
Februari 2011

26 februari 2011; Zittend aan de keukentafel

kijk ik door het raam de tuin in. Leeg gevoel van binnen na die prachtige begrafenis gisteren, nu is het echt, hij bestaat niet meer. Niet meer bestaan, dan kan hij er geen last mee hebben, alleen de overlevenden, ik o.a..
Hij kan die tuin nooit meer zien, dat hele mooie, maar hij hield niet van een tuin, hooguit om mij een plezier te doen, beetje vreemde manier van 'houden van'.
Ik zie een Fazant bij het moeras, die scharrelt daar al heel lang rond. Hij loopt naar de grote doorgang en komt de tuin binnenwandelen, richting houtopslag.
Mooi beest, alsof hij komt kijken of dit de plek is een nest te maken. Ik ga filmen:

Zondagochtend 20 februari 2011

In de vroege zondagochtend van 20 februari 2011 is Ton
om 03:20 uur met onbekende bestemming vertrokken...

Al die

Treintjes
Muzen activiteiten
Twistgesprekken
Humor
Bereidheid te helpen
...

VanTon

Wat zullen wij jou missen!


Dit staat op de rouwkaart van mijn beste vriend Ton Ribbels. Ik ben dus in diepe rouw gedompeld. Hij was aanwezig op mijn 65ste verjaardag en heeft daar met zijn laatste krachten een videofilmpje voor mij samengesteld als cadeautje. Het filmpje ging eigenlijk over hemzelf, zo was mijn lieve Tonny, maar toch. Die avond speelde hij weer even de grote videobaas, maakte ruzie met de jonge garde die de techniek bediende en volgens hem alles verkeerd deed, liep rond alsof hij Federico Fellini zelf was en genoot enorm van de gezellige avond:

Woest Water en KiekKaaste 1

De derde bijeenkomst van onze cursus is bij het Stoomgemaal te Winschoten. We krijgen een interessante lezing van een medewerker van Deltares over de structuur van de grond in het Oldambt en de invloed van de mens: de verticale en horizontale bril. Daarna gaan we groepen indelen.
Cees van der Sluis en mijn persoon gaan samen een excursie uit werken! Na wat geharrewar over het Ambonezenbosje besluiten we het over een andere boeg te gooien: we gaan naar Nieuwe Statenzijl!
We spreken af op maandag 31-01 onze eerste verkenningstocht te houden. Om 12.00 uur kom ik bij Cees aan en een tijdje later vertrekken we met de Berlingo naar Nieuw Statenzijl.

We stoppen bij de Oude sluis met rolbrug bij Hongerige Wolf. Hij zit in de dijk die de Reiderwolderpolder scheidt van de CC polder:



We komen aan in Nieuwe Statenzijl. Het is verschrikkelijk koud, kan haast niet filmen, maar het is wel bijzonder leuk en interessant:



Ik film Cees en hij fotografeert mij:

De schutsluis met de Westerwoldse Aa op de achtergrond:

Bovenop de sluis bekijken we hoe het water van de Westerwoldse Aa gespuid wordt en hebben we een goed uitzicht over de omgeving.



Bij die sluis heb ik veel vragen: wat voor soort sluis is het? Hoe gaat de waterdoorvoer? Wanneer en hoe gaat de sluis open? En weer dicht? Wat gaat allemaal automatisch? En meer van dit soort dingen. Op Wikipedia staat er weinig over. Misschien aan de heer Kuiper, de oude sluiswachter die we later zullen ontmoeten.
We bestuderen het informatiebord met info over de Kiekkaaste waar we deze keer niet maar de volgende keer wel heen zullen gaan:

We zien info over de plantjes op de kwelder die wij met onze excursie willen bezoeken, dit gaan we verder onderzoeken:

En we lezen het gedicht van Ede Staal die hier kennelijk gewoond heeft, we missen zijn mooie stem:

En dan gaan we spelen met de Waaiboei, Cees is al vooruit gegaan:



Hieronder nog een paar mooie plaatjes van Cees, een vlucht vogels (wat voor vogels Cees?) en de Kiekkaaste aan de overkant van de geul:

We hebben goed onderzoek gedaan. Nieuw Statenzijl heeft het helemaal!
Maar een kwelderbezoek daar is niet aantrekkelijk. Veel riet, nodigt niet uit tot doorlopen, het is verboden en het is beter dat anderen niet zien dat we verboden terrein opgaan. We moeten dit aanvragen, waar?
Als plek willen we proberen achter de dijk bij het huis van de familie Kuiper, we hebben koffie bij hen gedronken. Op die plek, een paar 100 meter van de sluis bij Nieuwe Statenzijl, is ook een spuisluis geweest.
Meneer Kuiper was daar sluiswachter, zijn sluis werd gedicht toen die in Nieuwe Statenzijl in werking werd gesteld. Hij is nu havenmeester in Nieuwe Statenzijl.
Een bezoek aan de kwelder achter de oude sluis en een bezoek aan de Kiekkaaste doen we de komende periode.
We moeten meer informatie verzamelen de komende tijd.
We gaan lopen met laagwater dus we hebben de getijvoorspellingen van Rijkswaterstaat nodig.
We moeten alles weten over kwelderbegroeiing, er schijnen 25 soorten te zijn. We kunnen ze o.a. vinden op de site van Rijkswaterstaat: vegetatie en we hebben meer adressen.
Voor informatie over vogels tijdens ons bezoek aan de Kiekkaaste kunnen we misschien gebruik maken van de site van de vogelkijkhut.

22 januari: Skoelshit op herhaling

Als ik thuiskom met de boodschappen zitten ze gezellig rond de keukentafel te kletsen: de topredacteuren van ons oude schoolblad Skoelshit. Jet (redactrice en organisatie), Jasper (hulp op alle fronten en altijd betrouwbaar), Herman (onze zeer creatieve ICT-man), Mette (geboren directrice) en Sjoerd (technische professor en aandrijver). Alsof er nooit wat veranderd is!
Ik stel ze direct op de proef en sleep ze mee om de Fivelroute te bekijken, het is verschrikkelijk koud en mistig, we baggeren door de klei, het wordt snel donker. Gelukkig heeft Jasper in Wageningen gestudeerd wat enige aansluiting op mijn nieuwe hobby geeft. Het wordt zo donker dat we huiswaarts moeten keren. Jammer, ik zou graag de hele route doen maar dan wel met mooi weer en op de fiets.

Thuisgekomen maak ik de Hollandse erwtensoep verder klaar en Sjoerd bakt een heerlijke chocoladekoek. Het wordt smikkelen en smullen rond de grote tafel. Nadat de soeppan volledig leegge(vre)ten is pakt Herman zijn gitaar en samen met Jet trakteren ze mij op een schitterend muziekstuk:



Wow, zoiets moois, hier krijg ik dus tranen in mijn ogen van.

Jet heeft nog een verrassing in petto: we doen de hoelahoep! Dat kan alleen op zolder want we hebben ruimte nodig. Dus met z'n allen naar boven en na een korte instructie van juf bijt Jasper de spits af:



Tja, enkelen zullen nog flink moeten oefenen!

Sjoerd en Mette brengen we naar de trein en blijven zelf tot diep in de nacht filosoferen over allerlei levensvraagstukken. Zoals we dat wel vaker deden, je wordt er heeeeeel errug moe van:


11 Januari: Les 1 cursus Landschapsgids

Om 19.30 moeten we aanwezig zijn in het koetshuis van de Ennemaborg in Midwolda. Tijdens deze eerste les, georganiseerd door Landschapsbeheer Groningen samen met enkele andere natuurorganisaties, maken we kennis met de cursusleiders, de cursisten en het programma dat zich afspeelt op diverse locaties.
We leren hoe je op 4 verschillende manieren naar een landschap kunt kijken (een landschap lezen) en krijgen huiswerk op voor les 2.

Les 2 is een busexcursie door het Oldambt waarbij we de gelaagde structuur van het landschap leren kennen, de grenzen van het gebied en de bijbehorende historie, en enkele prachtige plekken die we misschien voor onze eigen excursie kunnen gebruiken.
Onze excursieleider is Otto Knottnerus, de man die het boek Fivelboezem, de erfenis van een verdwenen rivier schreef.
Hieronder een foto vanuit de bus, stilstaand op de dijk, van een plek waar een dijkdoorbraak plaatsvond:
Waarom is dit plekje zo mooi?
In het dijkdorpje Drieborg zien we langs Het Laantje verschillende arbeidershuisjes van landarbeiders die bij de grote boeren werkten, in dit geval aan Duitse zijde: Ditzumerverlaat.
Bij de Carel Coenraadpolder, de jongste inpoldering van de Dollard, stappen we uit bij een weggetje dat naar de dijk langs de Dollard loopt. Aan dit weggetje staat een huisje met het naambord: DOLLART SÜD. Wat voor functie zal dit huisje gehad hebben?
Het blijkt een vroegere munitieopslagplaats van de Duitsers geweest te zijn. Op de website van de heer Remeijer kun je lezen dat we op een zeer belangrijke historische plek aangeland zijn.

Een blik op de Carel Coenraadpolder met de Deltadijk op de achtergrond:
Voorbij het huis komen we aan dezelfde kant van de weg een vreemd bosje tegen:
Wat zou dit nu weer te betekenen hebben? Op de website van de heer Remeijer kun je lezen dat het een monument van die historische plek is.
Veel valt te leren door het volgende filmpje te bekijken:


En wil je meer over de kunstwerken weten, ga naar de site van een van de kunstenaars uit het filmpje: Louie O'Grady. Luister vooral naar de eerste audioplayer die je tegenkomt: A 23 minute sound work composed of field recordings from the locality accompanied the clay sculptures. Je hoort een prachtige compositie van omgevingsgeluiden van deze plek. De manifestatie werd georganiseerd door PeerGroup, mobiele Theaterwerkplaats.

We lopen verder langs het Ambonezenbosje naar de dijk:
Een mooi uitzicht over de kwelders (Otto Knottnerus staat in het midden):
Aan de horizon zie je de strandwallen van de kwelder liggen, direct daarachter is het water.

Onze excursie loopt uit. We snijden een stuk van de route af en belanden via Nieuwolda en een zeer informatieve tocht door 't Waar weer op de parkeerplaats van de Ennemaborg.
Een geslaagde tocht!

01-01-2011: de Fivel!

Van Wiets het boekje 'Archeologie in Groningen 2' geleend. Dit deel gaat over de Fivel en de Fiveldelta: 'Fivelboezem, de ervenis van een verdwenen rivier'.
Op blz 16 staat: 'De voormalige stroomgeul voorbij Westeremden is te volgen via de Zeemsloot langs de Fiveldijk, het Oude maar, het Maarvliet en de Groote Tjariet.
Ik bekijk de route op de Grote Provincie Atlas van de Topografische Dienst samen met Google Maps en besluit vandaag een begin te maken met deze route. Het is bijzonder slecht weer dus we trakteren ons op de auto, Sam en ik.
De Zeemsloot dus. Die begint als zijtak van de Westeremdermaar.
Op deze driesprong Buigt de Westeremdermaar naar links en de Zeemsloot gaat naar rechts:
En hier kijken we op het begin van de Zeemsloot:
De duiker waar de kano's onder door kunnen varen:
De Zeemsloot die door het landschap meandert als een echte Fivelstroom:
Vlak bij Westeremden, waar de Zeerijperweg overgaat in de Westeremderweg, stroomt de Zeemsloot onder de weg door, loopt nog even langs de weg en gaat dan het bouwland in.


Bij Westeremden sla je rechtsaf de Fiveldijk op, de richting Garsthuizen. Bij het Westeremdervoorwerk komt de Zeemsloot weer bij de Fiveldijk.




De eigenaar, die in een bungalow woont aan het begin van de oprijlaan, verwijst naar een sluisje verderop, bij de driesprong Fiveldijk, Smydingheweg en Dijkumerweg.


Een prachtig sluisje met verderop een grote aanlegplaats voor kano's. Het lijkt wel een oud haventje aan de Fivelmond:


Hier stroomt de Zeemsloot in het Garsthuizermaar, wat verderop moet die overgaan in de Zeerijpstermaar en de Oude Maar. Die laatste moet ik hebben!
Ik ga de Dijkumerweg op, met de auto en Sam. De weg loopt dood en ik parkeer op het erf van een boerderij, stap uit en ga te voet verder. Het is snijdend koud, ijs op het doorlopende fietspad (het is kennelijk een prachtige touristische fietsroute) en ik kom bij het bruggetje Wijnjetil. Een plek uit het verleden, je voelt het zelfs in deze sombere winterse kou. Maar: is dit de brug over de Garsthuizermaar, de Zeerijpstermaar of de Oude maar waarnaar ik op zoek ben? Dit is een foto van Teunis Haveman die op Panoramio staat, een prachtig winters landschap maar in werkelijkheid was het grauw, ruig, koud.

Maar eens vragen bij de boerderij waar de auto staat. Die sturen mij naar de boerderij van hun opa: ...
Daar wordt ik hartelijk ontvangen met oliebollen en lekkere koffie en op de grote keukentafel spreidt opa een prachtige kaart uit (geen poedersuiker boven de kaart!) waar ik uitleg krijg over de cultuurhistorie van het gebied. De Wijnjetil ligt over het Garsthuizermaar, pas een eindje verderop is de afsplitsing. Moe gepraat en vol met oliebollen vertrek ik huiswaarts, de Zeemsloot is vandaag helemaal gedaan!
Ik moet dit boek aanschaffen: De Fivel en hare verzanding bewerkt uit nagelaten aanteekeningen van P.M. Bos door J. van Veen. En vooral de bijbehorende kaart!
Helaas, via internet bij een atiquariaat gekomen in Haarlem maar daar was het een week eerder al verkocht.