Het is bijzonder gezellig, we drinken pepermunt thee van de pepermunt in mijn tuin en ook die is verrassend lekker. Gelukkig herinnert Koos zich dat er nog gekookt moet worden want als ik na hun vertrek op de klok kijk is het half 7!
Uiteraard hebben ze een rondleiding door de tuin gekregen en wat ons daar, maar ook in de keuken, voortdurend heeft begeleid: een enorm gekras en geroep van het kraaienechtpaar dat achter in de tuin hoog in de Oostenrijkse den huist. Keurig verscholen want je ziet niets van hun nest. Niet zo maar kraaiengeroep maar geschreeuw en heftig gehak op takken, zo intens dat je er bang van wordt. De meeste herrie is als een van de katten door de takkenril de achtertuin inkomt of op het straatje gaat zitten. Niet te geloven, zoveel woest geblèr.
Als ik kruiden wil plukken voor in de sla en door de opening in de takkenril naar de kruidentuin loop schrik ik me een ongeluk: ik wordt van links aangevallen door een woeste kraai! Dodelijk verschrikt doe ik een paar stappen terug.
Nee, zo erg is het niet, ik wordt lastig gevallen door een hongerig kraaienjong, bekijk het filmpje:
Er kan veel aan de hand zijn met deze jonge kraai. Door de ouders bewust het nest uitgekukeld omdat hij niet voldoet aan hun eisen van gezond jong met toekomstmogelijkheden. Ik heb direct geprobeerd het contact met de ouders te herstellen. In de wilg gezet, op de picknicktafel-tafel in de weide, op de picknick-tafel achter het huis onder de boom waar de kraaien hun nest hebben.
Er wordt veel lawaai gemaakt door de ouders maar ze komen het jong niet voeden. Uiteindelijk de Dierenambulance gebeld. Die komen langs en geven raad over hoe en wat te voeden. Ik wil het jong niet domesticeren, ik wil proberen dat hij in zijn eigen familiegroep wordt opgevoed. Daarvoor moet hij wel geaccepteerd worden.
Vannacht slaapt hij in een doos in de bijkeuken, morgen zien we verder. Nu eten koken, het is al half 11 in de avond.
