Hierboven de Helleborus zoals die op 21 maart 2010 in de pot onder de Hazelaar stond te bloeien.
De Helleborus niger heeft een koninklijke plaats bij het moeras gekregen. Net iets hoger dan de andere planten, op een heuveltje ingepakt met bladeren en ander tuinafval, in de luwte want aan tocht heeft Helleborus een hekel, ochtendzon en de rest van de dag alleen veel licht, ruimte om zich heen om uit te breiden: horizontaal en verticaal. Dit wordt de komende jaren de grote Helleborusplek.
De wilg met de fluwelen katjes moet geknot. Hij staat op een beschutte plaats waardoor de zilverwitte katjes dik zijn en op het punt staan in bloei te springen, eerst een paar plukken en in de warme keuken uit laten lopen:
Ze bloeien prachtig, uit internetonderzoek blijken het takken van de mannelijke wilg te zijn. De Boswilg (Salix caprea) is – zoals de meeste wilgensoorten – een tweehuizige plant. Dat betekent dat je ‘mannelijke’ en ‘vrouwelijke’ wilgen hebt. En dat kan je bij de bloeiende katjes heel goed zien, hier zie je de prachtige gele kleur van de meeldraden, de mannelijke katjes dus. De wilgenkatjes bloeien afhankelijk van de soort, vóór, tegelijk met of net na de bladvorming.
Dit alles staat mooi beschreven in AnneTannes Tuin en op de site Biesbosch.nu.
Samen met mijn nieuwe tuinknecht Anton hebben wij 3 stekken van deze Boswilg afgehaald om in het Wilgenpad te planten. Daar staan veel wilgen van verschillende soorten.
Ik zal eens opletten of daar een vrouwelijke Boswilg tussen staat. Dat is nu niet te zien, op die plek is het te koud, de katjes in het Wilgenpad zijn piepklein.
