Twee dagen geleden heeft Kleine kraai zich uitgeleefd op de picknicktafel, een plek die hem mateloos boeit. Hij onderzoekt de gleuven tussen de planken van het tafelblad en stapt voortdurend mis met zijn kleine pootjes.
Kleine kraai kan niet meer opgesloten worden, ik besluit tot het volgende experiment.
Vanaf 7 uur in de morgen laat ik hem vrij met de katten erbij. Ik grijp niet in, alleen als de katten op hem springen zal ik proberen ze voor te zijn.
Ik leg alles op film vast zodat ik voortdurend bij de vogel in de buurt blijf en later kan evalueren door de opnames te bestuderen.
Deze dag onderneemt Kleine kraai vliegpogingen, de eerste zelfs krijsend aangemoedigd door pappa kraai die hem vanaf de nok van de kapschuur aanmoedigt. Een prachtig gezicht en ... een oorverdovend lawaai!
Aan het eind van de dag kan Kleine kraai vanaf de picknicktafel een meter of zeven vliegen, hij komt dan nog op de grond terecht.
Ik snap niet hoe een vogel zelfstandig leert eten. Ik denk dat ik Kleine kraai stukjes voedsel, een geweekte hondenbrok dus, voor moet houden en dat hij dan moet leren stukjes van die brok tussen mijn vingers uit te pikken.
Hier ben ik de vorige dag mee begonnen met eindeloos geduld. Uren houd ik hem eten voor maar de vogel begrijpt niet wat er van hem verwacht wordt, hij blijft zielig krijsen om het voedsel in zijn strot geduwd te krijgen.
Vandaag is het de 2de dag dat ik met hem oefen, ik gebruik zelfs aardbeien in de hoop dat hij door het vocht dat eruit springt ideeën opdoet. Maar alles wat maar even op "pikken uit de hand" lijkt, blijkt op toeval te berusten.
Totdat ik besef hoe verkeerd ik denk en de vogel aan het kwellen ben.
Het volgende filmpje is een beetje zielig, hier probeer ik Kleine kraai uit mijn hand te laten eten. Bij de eerste opname houd ik zelfs een deel van mijn vinger voor de lens.
Er bestaan natuurlijk geen vogelmoeders die hun jong voedsel met de snavel voorhouden en dan uren wachten tot het jong dat voedsel eruit pikt.
Ik haal "voedsel verzamelen" en "netjes eten" door elkaar met mijn mensengedachten. Voedsel verzamelen zal voor zo'n jonge vogel waarschijnlijk een vorm van "ervaringsleren" zijn, zoals met de snavel wroeten in de gleuven van de picknicktafel en bij toeval iets vinden dat eetbaar is.
Een dag later gaat Kleine kraai uitgebreid op onderzoek in de dakgoot en tussen de dakpannen wat samenvalt met zijn vliegcapaciteiten die snel toenemen. Ik zie hoe hij op het dak smult van insecten en zaadjes.
Ik begrijp nu waarom zo'n vogel nog een tijdje door de ouders verzorgd moet worden. Bij de Zwarte kraai zie ik alleen de moeder voeren, zij zal waarschijnlijk tijdens de uitvliegperiode een tijdje blijven bijvoeren en dit langzaam afbouwen.
Zo leer je nog eens wat uit de praktijk.
