Overal klagen de boeren, mijn terrein kan tegen een stootje en ziet er na de werkzaamheden van Naiem fantastisch uit. Als hij vertrokken is komt bij toeval het maaibedrijf uit Zeerijp langs om het wandelpad te maaien. Na wat overleg besluit Jos het hele weiland kaal te scheren, het is een gunstig tijdstip: kurkdroog en achter in augustus. Hopelijk kan Naiem nog snel een dagje terugkomen om het maaisel op richels te harken en af te voeren. We verdelen het over de houtwal.
Allemaal gelukt, voordat enkele dagen later de eerste druppels water vallen. Die overigens niet veel om het lijf hebben, veel te weinig om ook maar een miniem plasje water in de vijver achter te laten. Maar het terrein heeft wel een heel andere indruk gekregen, herfstachtig, het ziet er fantastisch mooi uit.
Een rondje, om te beginnen langs treurie die er gezond bijstaat, dan langzaam naar achteren om te kijken of er niet te veel (zonder dat de heren het weten) vernield is. En om te zien wat me te wachten staat wat kleurenpracht betreft.
Voorbij de meidoorn komen we langs de wilde aanplant van jaren geleden. Helaas, allemaal omgemaaid alleen het gekke siergras laten staan. Tegen Naiem gezegd om die plek niet aan te harken, hopelijk valt er nog wat zaad uit al die wilde kruiden voor volgend jaar.
De plek na de wilg, de ruige onkruidplek die wel omgemaaid had mogen worden, is gespaard gebleven. Tja, had ik er maar bij moeten blijven staan. Helaas had ik net een ernstig valongeluk gehad en kon dat niet. Volgend jaar beter!
Op de laatste foto een terugblik naar het begin van de tocht.
