Kanker en paddenstoelen

Ondertussen heb ik allerlei onderzoeken gehad ivm de kanker in mijn rechterlong: niet-kleincellig plavijselcelcarcinoom fase 3A. Een groot oppervlak, geen uitzaaiingen. Ik krijg een chemokuurbehandeling, na de tweede behandeling ben ik erg ziek. Mijn bloedwaarde herstelt zo slecht dat de arts de derde kuur niet door laat gaan en ik er langzaam weer bovenop kom.
Het is nu za 5 oktober, heb drie weken geen behandeling gehad en voel me weer mens. Op 15 oktober heb ik een gesprek met de arts over 'hoe nu verder'?

Mijn spierkracht komt terug en ik fiets weer op mijn Easy Rider en geniet van de paddenstoelen in het berkenbosje aan de voorkant van het huis.
Die berken staan er al 40 jaar, gejat uit Drenthe. Ieder jaar komen daar dezelfde paddenstoelen tevoorschijn: vliegenzwammen en berkenboleten. Nog veel meer paddenstoelen maar deze twee soorten zijn het opvallendst.






Zij vormen een symbiose met de berken en de kleinste uitlopers van het mycelium (de hyfen) dringen door in de kleinste uitlopers van de wortels van de berken. Dit samenwerkingsverband wordt mycorhizza (vrij vertaald 'schimmelwortel') genoemd. Een micorhizza-symbiose is een samenwerking tussen schimmels enerzijds en plantenwortels anderzijds. Bomen ontvangen extra water door de verbinding met de schimmelstructuur (bescherming bij droogte, enorme verbetering van het opneembaar vermogen van het wortelsysteem van de boom door vergroting van het grondoppervlak), verbetering opnamecapaciteit voedingselementen door de plant maar ook tegengaan van uitspoeling van belangrijke voedingselementen en tegengaan van opname van toxische elementen die in de bodem zitten. De paddenstoel als dokter. De boom zet kooldioxide met behulp van zonlicht om in glucose en andere bouwstoffen. De boom levert de schimmels deze brandstof in de vorm van suikers en zo hebben beide partners aantoonbaar voordeel bij hun samenleving. De samenkomst van deze eigenschappen in een symbiose is de reden dat de boom behalve in een gunstige situatie van een gezond bos met strooisellaag, ook in een meer extreme standplaats kan overleven.

Dan nog een foto van de framboosappel. Jaren geleden als ent geplant en nu uitgegroeid tot een echte boom. Drie appels zijn er aangekomen Geplukt voordat ze eraf vielen en opgegeten. Heel bijzonder zo'n fruitboom in de tuin te hebben. Erg lekker smaakt de appel niet, fris en een beetje framboosachtig. Het appelvlees direct onder de schil is licht-rose gekleurd.
Niet echt lekker, wel leuk en een prachtige vrucht: