Kanker en paddenstoelen

Ondertussen heb ik allerlei onderzoeken gehad ivm de kanker in mijn rechterlong: niet-kleincellig plavijselcelcarcinoom fase 3A. Een groot oppervlak, geen uitzaaiingen. Ik krijg een chemokuurbehandeling, na de tweede behandeling ben ik erg ziek. Mijn bloedwaarde herstelt zo slecht dat de arts de derde kuur niet door laat gaan en ik er langzaam weer bovenop kom.
Het is nu za 5 oktober, heb drie weken geen behandeling gehad en voel me weer mens. Op 15 oktober heb ik een gesprek met de arts over 'hoe nu verder'?

Mijn spierkracht komt terug en ik fiets weer op mijn Easy Rider en geniet van de paddenstoelen in het berkenbosje aan de voorkant van het huis.
Die berken staan er al 40 jaar, gejat uit Drenthe. Ieder jaar komen daar dezelfde paddenstoelen tevoorschijn: vliegenzwammen en berkenboleten. Nog veel meer paddenstoelen maar deze twee soorten zijn het opvallendst.

Zij vormen een symbiose met de berken en de kleinste uitlopers van het mycelium (de hyfen) dringen door in de kleinste uitlopers van de wortels van de berken. Dit samenwerkingsverband wordt mycorhizza (vrij vertaald 'schimmelwortel') genoemd. Een micorhizza-symbiose is een samenwerking tussen schimmels enerzijds en plantenwortels anderzijds. Bomen ontvangen extra water door de verbinding met de schimmelstructuur (bescherming bij droogte, enorme verbetering van het opneembaar vermogen van het wortelsysteem van de boom door vergroting van het grondoppervlak), verbetering opnamecapaciteit voedingselementen door de plant maar ook tegengaan van uitspoeling van belangrijke voedingselementen en tegengaan van opname van toxische elementen die in de bodem zitten. De paddenstoel als dokter. De boom zet kooldioxide met behulp van zonlicht om in glucose en andere bouwstoffen. De boom levert de schimmels deze brandstof in de vorm van suikers en zo hebben beide partners aantoonbaar voordeel bij hun samenleving. De samenkomst van deze eigenschappen in een symbiose is de reden dat de boom behalve in een gunstige situatie van een gezond bos met strooisellaag, ook in een meer extreme standplaats kan overleven.

Dan nog een foto van de framboosappel. Jaren geleden als ent geplant en nu uitgegroeid tot een echte boom. Drie appels zijn er aangekomen Geplukt voordat ze eraf vielen en opgegeten. Heel bijzonder zo'n fruitboom in de tuin te hebben. Erg lekker smaakt de appel niet, fris en een beetje framboosachtig. Het appelvlees direct onder de schil is licht-rose gekleurd.
Niet echt lekker, wel leuk en een prachtige vrucht:

Ziek in het ziekenhuis

Ik denk dat het vrijdag 12 juli 2019 gebeurde om ongeveer 5 uur. Een ijskoude Hooghoudt graanjenever uit de diepvries buiten aan tafel bij het wilde weiland, geweldig. Gelukkig ook de fles meegenomen zodat ik niet voor nog een glaasje op en neer hoef.

Dan heerlijk eten koken en als alles klaar is en ik de goddelijke maaltijd op kan scheppen, val ik op de grond, met bord en al. Ongelooflijke pijn, na drie uur in de stoel toch maar de nooddienst bellen. Ik word met de ambulance naar het Martiniziekenhuis afgevoerd. Na onderzoek is mijn rechterheup niet gebroken maar zwaar gekneusd. En een flink aantal gebroken en gekneusde ribben. Als bijvangst ontdekken ze een groot gezwel in mijn rechterlong.
Naar de Maartenshof gebracht voor revalidatie en zondag 28 juli bezoek van Maria en Inge waarmee ik de Maartenshof ontvlucht om weer even aan het echte leven te wennen.

We gaan naar de Hoornsemeer Bar aan de S.O.J. Palmelaan. Bijzonder gezellig om weer van de vrijheid te proeven.

Hieronder de bos munt die Inge bij Albert Heijn kocht (zondag open) om van heerlijk fris muntwater te genieten bij de intense hitte van deze maand juli. De ober was graag bereid een flink glas gekoeld water te brengen zodat we zelf ons drankje konden maken.

Hieronder een foto van de terugweg van Maria en Ingrid. Ze raakten verzeild in het truckersfestival dat op 27 & 28 juli in Assen gehouden werd. Tot aan Apeldoorn toe zaten ze tussen de trucks met zwaaiende toeschouwers op de bruggen.

Op 31 juli mocht ik naar huis nadat ik op de afdeling met goed gevolg een examen afgelegd had: zelf steunkousen aan- en uittrekken en zelf douchen. Nu zit ik in de molen van het kankergezwel in mijn long. Een lichtpuntje is de ontvangst van mijn nieuwe driewielerfiets, de Easy Rider. Dat fietst super!

Een hertje in de tuin!

Op vrijdagavond 7 juni, het was al schemerig, zag ik vanuit de keuken een groot beest in de tuin rondscharrelen. Het was een ree!
Overal grazen, zo nu en dan wat van de takken ritsen en plotseling liep ze naar de houtwal. Daar vloog met een enorme sprong de kat Zorro op de vlucht met de ree achter zich aan! Een prachtig gezicht, hieronder enkele foto's van de ree die aan het grazen is, gefotografeerd vanuit de keuken met hele vieze ramen. Op de tweede foto is de ree de kat op het spoor.

Herdenking overlijden moeder

Op 9 november 2017 is mijn moeder overleden in het Deventer Ziekenhuis. Hieronder een foto toen ze 102 werd, een jaar voor haar overlijden.

Nadat alles afgehandeld was in Teuge hebben we met enkele verzorgers en vriendinnen op zaterdag 14 juli 2018 een mooi herdenkings(eet)feest gehad in 't Veerhuys in Olst.

Moeder had haar lichaam nagelaten aan de wetenschap, het UMC in Groningen. Niet om morele overwegingen maar omdat ze geen geld aan haar begrafenis wilde spenderen of haar dochter voor de kosten op laten draaien. En zo kreeg ze op 22 september 2018 toch nog een plechtige uitvaart en herdenking voor haar lichaamsdonatie bij het Yarden Crematorium in Groningen. Het UMCG heeft daar een plek ter beschikking waar ze een keer per jaar een herdenking organiseert ter ere van alle mensen die hun lichaam gedoneerd hebben voor de anatomie. Nabestaanden worden voor deze plechtigheid uitgenodigd om officieel afscheid te nemen van hun dierbaren. De plechtigheid was mooi en heel indrukwekkend.

Op 22 mei dit jaar, 2019, zou moeder jarig geweest zijn en vonden we het tijd om de gedenkplek in het Yarden Crematorium te bezoeken en een bloemetje neer te leggen: Maria, Ingrid en ik. Het was een prachtige dag en de begraafplaats, het veld waar de as van de overledenen wordt rondgestrooid, zag er mooi en verzorgd uit. Hieronder een selfie van de 3 vriendinnen bij de gedenksteen.

En het boeket van een biologische boerderij uit Loppersum:

Hieronder enkele foto's van het UMCG deel van het crematorium:

En op de terugweg naar de parkeerplaats kwamen we veel luid kwakende kikkers tegen: