Zo langzamerhand moet mijn verzamelwoede van inheemse wilde planten, al of niet goedgekeurd door wilde-planten.nl, stoppen. Ik denk dat ik voldoende wilde planten in mijn tuin heb. En voldoende verschillende biotopen aangelegd door maaibeleid, het maken van hoogteverschillen, het tegengaan van verdichting door spitten en mengen. Het insectenbezoek is overweldigend, de laatste twee jaar. Planten die ik zelf niet aangeplant heb, zoals Smeerwortel, groeien spontaan. Hetzelfde geld voor Pastinaak en zelfs de Teunisbloem is aan komen waaien. Op verschillende plekken probeert Zilverschoon een plaatsje te veroveren. De Gewone berenklauw groeit op de voor hem bestemde plek: de bosrand.
De eerste planten in het nieuwe moeras zijn ingeplant, een Els en wat Kattestaarten, om vast het goede gevoel te krijgen. Het moet nog verder uitgediept worden, op verschillende dieptes, tuingrond gestort en zaden voor natte en (relatief) vruchtbare gronden, ingezaaid. Een begin is gemaakt:
De moestuin gaat verdwijnen. Daarvoor in de plaats een kweekplek van interessante wilde planten en (vrucht)bomen. Misschien nog wel met een veldje voor aardbeien en uiteraard de tuinkruiden. De Agastache die ik vorig najaar in de moestuin geplant heb om te beschermen tegen de kou van de open vlakte, is een enorme struik geworden en een paradijs voor insecten:
Een mooi resultaat.
