Teleurstelling?

Vanaf Maart 2010, na de IJstijd, hebben we ons moeras verder vorm gegeven. Graslagen verwijderen, kleine poelen erbij graven, omspitten, onkruid vrij maken, nieuw bovenlaagje geven. Eind april het zaadmengsel voor natte oevers ingezaaid. Er komt een hele droge periode en de bovenlaag van de ingezaaide moerasplek begint te scheuren. Iedere avond de waterslang. Het enig dat hard groeit is het onkruid dat we weggespit dachten te hebben.

De wanhoop nabij: eens maar nooit weer! Te veel werk voor te weinig resultaat.

Maar zie, in augustus kan ik dit veldboeket op de keukentafel zetten:

Zeepkruid, Harig wilgenroosje, Kattenstaart, Oregano, Moederkruid, Koninginnekruid, Heelblaadjes en Gulden roede. Komen die uit het nieuwe moeras? Nee, die staan op andere plekken die we ook bewerkt hebben, maar niet zo intens.
Het Zeepkruid staat naast de Karmozijnbes, die houden elkaar in evenwicht:


Het Harig wilgenroosje staat overal. De Kattenstaart staat in het nieuwe moeras en is geïmporteerd uit Wanneperveen.

De Oregano staat in de kruidentuin en het Moederkruid in het tuintje dat Tom aangelegd heeft.

Het Koninginnekruid, de Heelblaadjes en de Gulden roede staan achter in het wilde stuk.

Op het tijdstip dat ik deze foto's neem is het al weer enkele weken later en het heeft langdurig geregend.
Eindelijk is ons moeras onder water gelopen en het is prachtig! oogverblindend geel door de Moerasklaver. Overal zie je lissen en andere planten opkomen, het is nu al een sprookje dus volgend jaar helemaal.

Het moeras, de entree van de tuin, heeft zijn eindvorm gekregen, in ontwerp. Er moet nog een geul gegraven worden naar een lager deel, als overloop. De poelen moeten dieper. De zonzijde (Noordzijde) van de poelen moet glooiender. De waterafvoer van het huis moet nog uitmonden in het moeras als extra toevoer.
Het moeras omgeeft de moestuin, misschien moet er meer moeras komen met afvoer op de zijsloot en de moestuin wat opgehoogd. Iets om volgend jaar over na te denken.

Het middenstuk wordt een bloemrijk grasland:

En het achterland zo wild mogelijk, afwisselend hoog en laag, zowel in begroeiing als in bodemhoogte, met dwaalpaadjes. En met de fruitbomen niet te vergeten.
Ik schrok me rot toen ik al werkend in de achtertuin deze monsters zag:
Het blijkt de Ligusterpijlstaart te zijn, een nachtvlinder. Ik heb ze gemeten, ongeveer 10 cm lang! Je ziet ze rusten tegen een paaltje van de wilgenboom.